Persoonlijk verhaal

Overstap naar de zorg: geen moment spijt

”Ik, werken in de zorg? Ha ha, dat is toch helemaal niet hip.” Martijn Smith vond het voorstel van zijn vriendin maar niks. Nu, zes jaar later, is hij tóch verpleegkundige. En zou hij niet anders meer willen.

Foto Martijn Smith

“Mijn carrière begon in het toerisme. Ik startte een evenementenbureau met een vriend tijdens mijn mbo-studie. Dat werd een succes. Dus was het een logische stap om de hbo - studie Leisure Management te gaan doen. Daarna had ik verschillende management- en marketingbanen in het toerisme. Toen mijn zusje overleed, kwam ik thuis te zitten. Ik was zoekende. Mijn vriendin zei: “Is de zorg niet iets voor jou?” Nou nee, was mijn eerste reactie. Maar toen ik er verder over nadacht, werd me duidelijk dat ik met mensen wil werken. En dus startte ik in 2012 met een leer-werktraject. Tijdens een stage in de wijk wist ik het zeker: dit is wat wil­ ik doen!”

Bed op klossen 

 “Mijn laatste stage was in 2016, als wijkverpleegkundige bij ZZG zorggroep. En dat werk doe ik nu nog steeds. De combinatie van zorg verlenen, op kantoor werken, in een team én solistisch bij de cliënt thuis, geweldig! Uiteraard doen we veel in overleg. Met familie, huisarts, collega’s enzovoort. We hebben een fijn, hecht team. Kunnen bij elkaar terecht om zorgen en emoties te delen. Maar bij de cliënt thuis kunnen we niet voor elk wissewasje de huisarts of een collega bellen. Dat vraagt dus om goed zelf nadenken. Tuurlijk is het werk ook pittig, geestelijk en lichamelijk. Statische belasting bijvoorbeeld, probeer ik zo veel mogelijk te voorkomen. Merk ik dat een cliënt achteruitgaat en verwacht ik dat hij snel bedlegerig wordt? Dan kaart ik alvast bij de familie aan dat er binnenkort een hoog-laagbed nodig is. Laatst was ik daar net te laat mee. Had de man van mijn cliënte al een nieuw bed gekocht. Een tweepersoonsbed, in de huiskamer. Trots vertelde hij dat hij het bed speciaal voor mij op klossen had gezet. Toen heb ik mijn eigen lichaam maar even opzij gezet.”

Stage als moetje 

“Van mijn overstap naar de zorg heb ik nog geen moment spijt gehad. De dankbaarheid, de intensieve contacten, prachtig. Die twijfel die ik zes jaar geleden had, zie ik ook in de ogen van sommige stagiairs. Ze zien het stagelopen in de wijk als een moetje. Maar aan het einde van de stage geven ze vaak toe dat het heel anders was dan ze verwachtten. Complexer én ­leuker.”

 

Module Statische belasting

Martijn probeert goed voor zichzelf te zorgen door bijvoorbeeld niet te lang in dezelfde houding te werken. Benieuwd naar tips om statische belasting te voorkomen? Volg de gratis online module Statische belasting.