"Je bent nooit helemaal vrij"
Een zorgbedrijf runnen samen met je echtgenote: dat geeft uitdagingen. Qua samenwerking én werk-privébalans, want aan de eettafel gaat het al snel over werk. Het echtpaar Arjo en Marinel Buijs is de drijvende kracht achter een tweetal zorgboerderijen.
“We werken allebei al van jongs af aan in de gezondheidszorg. Toen we tijdens een vakantie op een zorgboerderij terechtkwamen, ontstond de wens om zelf ook zo’n boerderij te realiseren. Dat werd Zorgboerderij Buitengewoon. In 2009 openden we de tweede en sinds 2017 bieden we ook 24-uurszorg in ons eigen pand in Delfgauw.”
Actief zijn
“Een zorgboerderij is ideaal voor mensen met geheugenproblemen die nog graag actief zijn. Onze jongste bewoner, een man van 42 met alzheimer, heeft hier veel meer vrijheden dan in een verpleeghuis. Hij wandelt met de hond en maakt regelmatig fietstochten met vrijwilligers. Een oudere bewoner loopt iedere dag op zijn klompen door de moestuin. Ondanks dat zij de grip op het leven kwijtraken door hun ziekte, kunnen ze hier alsnog een waardig leven leiden. Hen zien opbloeien: daar doen we het voor.”
Samenwerken
“Onze teams bestaan bewust uit hele diverse mensen: stille wateren en druktemakers, jong en oud, man en vrouw. Alle cliënten zijn verschillend, dus zo is er altijd wel iemand met wie ze een goede klik hebben. Van familieleden horen we dat de cliënten dat prettig vinden. Om iedereen op één lijn te houden zijn we heel duidelijk: alles gebeurt wel volgens onze visie. En één keer in de drie maanden organiseren we een uitgebreid teamoverleg.”
Familie en vrijwilligers
“De betrokkenheid van familieleden is groot, ze schoffelen bijvoorbeeld de moestuin op eigen initiatief. Maandelijks maken we een uitstapje met de bus, met familieleden en vrijwilligers erbij. Het is dan echt dringen om mee te mogen. We hebben zeventig vrijwilligers die allerlei activiteiten met de bewoners ondernemen. Ook de samenwerking met hen verloopt heel natuurlijk.”
Gezinsleven
“Voorheen woonden we op de boerderij, nu moeten we omlopen om er te komen. Dat hebben we bewust gedaan om onszelf te beschermen. Maar je ziet alles, dus je bent nooit helemaal vrij. Als je 's avonds de fiets pakt om erop uit te gaan en een medewerker of cliënt vraagt iets, neem je toch de tijd voor diegene. Onze kinderen hebben hierdoor geleerd dat er meer is in het leven dan fun en mobieltjes. Ze komen in aanraking met kwetsbare mensen en zien dat een werkdag niet altijd maar acht uur duurt.
Zelf houd ik me vooral bezig met de algehele coördinatie, dossiers schrijven en overleggen met de verschillende disciplines. Marinel werkt twee dagen per week in de dagverzorging. De samenwerking gaat goed, daar zijn we in vijftien jaar in gegroeid. We betrappen onszelf erop dat het wel vaak over werk gaat. Wat is er die dag op de boerderij gebeurd? Zijn er bijzonderheden? Daar spreken we elkaar soms op aan, zodat we het tijdens het avondeten ook nog over andere dingen hebben.”